Możecie wiedzieć lub nie, ale masa perłowa używana w jubilerstwie może być również wydobywana. Generalnie masa perłowa jest nietrwała i źle się fosylizuje. Potrzeba spełnienia wielu warunków, by zachowała się w stanie kopalnym. Konchiolina ulega rozkładowi, a aragonit ulega transformacji w kalcyt, co niekiedy tworzy specyficzną mikroarchitekturę masy perłowej zwaną ammolitem. Charakteryzuje się on atrakcyjną, niepowtarzalną iryzacją światła. Najbardziej znanym miejscem ich występowania jest formacja łupkowa Bearpaw, u podnóża Gór Skalistych. Ammolit był znany już przez plemiona indiańskie zamieszkujące tereny. Dopiero na początku XX wieku został ponownie odkryty. Pod koniec lat sześćdziesiątych stał się przedmiotem aktywniejszej eksploatacji i obróbki. W 1981 roku został zaliczony do kamieni półszlachetnych, a w 2002 roku do kamieni szlachetnych. Ammolitem są muszle niezbyt dużych amonitów. Ich wiek jest oceniany na około 65-70 mln. lat. Skałą która dobrze konserwuje amonity jest jest silnie przekształcony popiół wulkaniczny ( bentonit ). Ammolit rzadko jest sprzedawany w postaci kompletnych okazów ( częściej jako drobne płytki ). Ponadto wskutek kontaktu z powietrzem szybko starzeje się, dlatego najczęściej jest zabezpieczany za pomocą warstw plastiku. Wyróżnia się cztery kategoria jakościowe ammolitu. Od AA -masie o najwyższej jakości do -A (o najniższej).
Ammolit (www.vantura.cz).
Znaleziska z formacji Bearpaw (paleo.cc).
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz