Metody poprawiania połysku i powierzchni perły.

Tak jak w przypadku kamieni szlachetnych, tak i w przypadku pereł, są one poprawiane. Niektóre sposoby są akceptowalne a inne nie. Stosuje się zarówno metody tradycyjne sięgające niepamiętnych czasów ,ale również współczesne z wykorzystaniem zdobyczy techniki.

1.Ekstensywne bębnowanie (czyszczenie).
Zebrane perły są bębnowane w drewnianym cylindrze wypełnionym wodą i trocinami bambusa lub orzecha kokosowego. Czasem używa się też gęstej solanki z zawiesiną kryształków soli kamiennej. Bębnowanie stosuje się w celu usunięcia jeszcze nie w pełni ukształtowanej wierzchniej warstwy powłoki i dla nadania jej połysku.

2.Bębnowanie z użyciem wosku pszczelego.
Proces bębnowania odbywa się na gorąco. Woskiem nasyca się trociny bambusa i za ich pośrednictwem  rozprowadza się po powierzchni perły. Ponadto trociny usuwają  różnorakie niedokładności. Cienka woskowa powłoka nadaje perle dodatkowy połysk. Jest to jednak zabieg nietrwały.

3.Polerowanie.
W tym procesie używane są bębniarki szybkoobrotowe i łagodne środki ścierne. Ten sposób jest efektywny i znacząco poprawia wygląd perły. Jest to jednak proces nietrwały, a perła zazwyczaj nie wytrzymuje próby czasu.

4.Ekstensywne polerowanie z użyciem chemicznych środków polerskich.
Efekt tego procesu jest bardziej trwały ,ale również jak w przypadku polerowania, perła nie wytrzymuje próby czasu. Metoda ta może powodować trwałe uszkodzenie perły.

5.Powlekanie.
Polega na nakładaniu cienkich warstw z lakieru, esencji perłowej, plastiku lub innych substancji. Trwałość zabiegu zależy od użytych środków. Zabiegowi zazwyczaj poddawane są perły niższej jakości. Perły po takim zabiegu traktowane są jako imitacje. Tego typu praktyki traktowane są jako działania oszukańcze.

Twory perłopodobne.

Wytwarzane są przez mięczaki, jednak nie są one perłami sensu stricte. Wprawdzie są podobne do pereł, to jednak różnią się od nich tworzywem z którego powstały. Nie powstają z klasycznej masy perłowej.


Scallop
Dość rzadko spotykane wytwory Nodipecten subnodosus. Żyją w wodach Ameryki Północnej i Środkowej. Barwa przeważnie brunatna, od czerwonej i fioletowej. Rzadziej bywają w kolorze białym. Mimo atrakcyjnego wyglądu, nie są używane na rynku. Spowodowane jest to ich małą ilością występowania.

Utwór typu scallop (animal-kid.com).

Conch

Twór ślimaka morskiego Strombus gigas występującego w wodach Morza Karaibskiego i Oceanu Atlantyckiego. Charakteryzuje się radialną budową. Ich barwy to odcienie od bieli  po róż i lila róż. Kolor jest  jednak nietrwały; ulega zmianom pod wpływem światła słonecznego. Są one bardzo rzadko spotykane. Próby hodowli jak i reintrodukcji gatunku spełzły na niczym. 

Utwór typu conch (www.crystalsrocksandgems.com).

Melo

Jest to twór nabłonka płaszczowego ślimaka morskiego Melo melo  bytującego w wodach Azji południowo- wschodniej. charakteryzuje się kulistym kształtem i barwą dojrzałego melona. Może czasem osiągać  wielkość nawet kilkuset karatów. Próby hodowli zostały zawieńczone sukcesem. Około 50% wszczepów uzyskuje atrakcyjny wygląd.

Melo (blog.genisi.com).

 

Operculum

Jest to wieczko zamykające dostęp do wnętrza muszli ślimaków. Część z nich ma bardzo atrakcyjny wygląd i są wykorzystywane w biżuterii. Jest wiele odmian tworzywa formującego opercula.

 Operculum (www.iloveshelling.com).

Pinna nobilis
Jest to wytwór małża Pinna nobilis. Osiąga on wielkość ok 1m długości. Zasiedla on głównie Morze Śródziemne oraz wybrzeża Oceanu Atlantyckiego (Hiszpanii i Maroka). Powstają podobnie jak tradycyjne perły. Mają one jednak nieatrakcyjny wygląd dlatego nie wzbudzają zainteresowania przez hodowców.

Utwór pinna nobilis (www.flickr.com).

Cykl hodowlany perły cz.2

Proces powstawiania perły rozpoczyna się w momencie podziału wszczepionych komórek nabłonkowych. Rozrastając się, otaczają jądro tzw. woreczkiem perłowym. Na początek jądro obrasta w warstewkę konchioliny, a następnie w płytki aragonitu zespojone konchioliną. Wzrost masy perłowej zależy nie tylko od czynników środowiskowych, ale i od gatunku mięczaka. Najważniejszymi czynnikami są: dostępność tlenu, ilość i jakość pożywienia, stopień skażenia wody oraz jej temperatura. Z reguły formowanie się pereł słonowodnych trwa zdecydowanie krócej niż pereł słodkowodnych. Na początku trwało to 3-5 lat ale obecnie skrócono ten czas do 1,5 roku. Gdy mówimy o perłach słodkowodnych okres jest kilkakrotnie dłuższy. Hodowcy coraz częściej sięgają po biostymulatory przyrostu masy perłowej.

Płytki aragonitu połączone konchioliną (redtangerinejewels.wordpress.com).

Zbioru dokonuje się w najchłodniejszych okresach, gdy jakość wierzchniej warstwy jest najlepsza. Podczas odławiania pereł duża część małży nie przeżywa tej operacji. Pozostałe osobniki przeznaczone są do dalszej hodowli. Na miejsce wyjętej perły wszczepia się nowe jądro, ale tym razem o większej średnicy. Najstarsze z nich bywają często przeznaczane do hodowli pereł mabe. Wyłowione perły są czyszczone ( miałką solną  z dodatkiem wody) i wstępnie selekcjonowane. Następnie trafiają do sprzedaży ale to już inna historia.

Cykl hodowlany perły cz.1.

Na początku trzeba pozyskać materiał hodowlany - kolektaż. Dawniej polegało to na odławianiu młodych osobników przez nurków. Zauważono jednak, że mniej kosztowne i efektywniejsze jest zastosowanie tzw. kolektorów. Młode mięczaki perłorodne w momencie przejścia do osiadłego trybu życia instynktownie poszukują schronienia. Mając to na uwadze, na niewielkiej głębokości (ok. 2 m), umieszcza się linę ( długości ok. 100-200 m) z snopami zapewniającymi mięczakom odpowiednie schronienie. 

 Kolektor na jednej z farm (www.intermasgroup.com).

Umieszcza się je w okresach i miejscach masowego pojawiania się larw mięczaków perłorodnych. W miarę ich wzrostu linia podtrzymująca kolektory opuszczana jest coraz głębiej. Podejmuje się również próby prowadzenia hodowli w pełnym cyklu rozwojowym mięczaka, poczynając już od etapu przedlarwalnego.

Gdy mięczaki osiągną kilka centymetrów, są selekcjonowane i czyszczone. Sprawdza się również ich stan zdrowotny. Następnie są sprzedawane farmom. W nowym miejscu małże są aklimatyzowane przez około 2 lata. Umieszczane są w specjalnych klatkach by następnie osiągnąć wielkość niezbędną do dalszej hodowli. Co pewien czas są przeglądane i oczyszczane z pasożytów.

Specjalne klatki na farmie pereł (news.nationalgeographic.com).

Gdy mięczaki osiągną już dojrzałość, są po raz kolejny selekcjonowane. Np. Pinctada margaritifera osiąga dojrzałość po około 3 latach. Wszczepiane jądra to zazwyczaj kuleczki o średnicy od 1 mm do kilkunastu milimetrów. Zazwyczaj wykonane są z masy perłowej mięczaków słodkowodnych. Przywiązuje się dużą wagę by jądro było jak najbardziej gładkie. Daje to większą szansę na wyhodowanie idealnie okrągłej perły. Wraz z jądrem wszczepiany jest fragment płaszczowej tkanki nabłonkowej mięczaka. Są to niewielkie, paromilimetrowe kwadraciki. Po implantacji małże przechodzą kwarantannę. Po ok. 45 dniach sprawdza się stan sztucznych jąder. Wiele z nich w tym czasie mogą być wydalone, a niektóre z małży mogą w międzyczasie zginąć. Wiele zależy od osoby dokonującej wszczepu. Rocznie wszczepia się ok 220 mln. jąder.

Wszczepianie sztucznego jądra małżowi (www.boraboraislandguide.com).

Jak dawniej poławiano perły?

Już 4500 lat temu były one przedmiotem handlu i formą zapłaty podatku np. w Chinach. W międzyczasie ukształtowały się trzy główne ośrodki połowu pereł : Ameryka Środkowa, Indie oraz Zatoka Perska. W niektórych państwach ukształtowała się nawet swoista hierarchiczna struktura. Najniżej w niej znajdowali się oczywiście poławiacze pereł. Byli oni kontraktowani przez kapitana statku na sezon połowów. Jedna wyprawa trwała przeważnie od 10 do 20 dni. Miejsce połowu wybierał zawsze kapitan statku. Nurkowie przed wejściem do wody zakładali stroje z czarnej lub białej tkaniny dla ochrony przed niebezpiecznymi rybami (uważano, że czarny kolor maskuje nurka na tle dna morskiego, a biały odstrasza niektóre gatunki ryb np. rekiny).

Kobiety poławiające perły w Kokichi Mikimoto, Japonia, 1921. (www.stare.jubilerskie.info).

 Mężczyzna poławiający perły (www.karipearls.com).

Do stałego wyposażenia takiego nurka należał zacisk na nos, nasycone oliwą bawełniane stopery do uszu, rękawice ze skóry dla ochrony przed skaleczeniami oraz zawieszany na szyi kosz z włókna palmy kokosowej. Cały ekwipunek nurek musiał oczywiście zakupić na swój koszt. Tak samo było z nożem i miseczką do otwierania małży.

Zestaw do wiercenia pereł, Zatoka Perska (www.karipearls.com).

By przyśpieszyć zanurzenie obciążano poławiacza kamieniem o wadze ok 6 kg. Nurkowie docierali  na głębokość ok. 30 metrów i przebywali pod wodą blisko 4 minuty. Pracowali od świtu do zmierzchu. Wyłowione małże wystawiano na działanie słońca na kilka godzin by łatwiej było je otwierać. Podczas otwierania małży ludzie siedzieli w dwóch rzędach. Całość była nadzorowana przez kapitana. Muszle były otwierane przy pomocy noża. Wydobyte perły były selekcjonowane i zawijane w czerwoną tkaninę przez kapitana, który potem zamykał je w specjalnym kuferku. Po obróbce i ważeniu, zakupione przez kupca, przeważnie trafiały do Indii lub Europy, a w późniejszych czasach także do Ameryki Północnej.

 Poławiacze pereł przy pracy (smccudubai.wordpress.com).

Kopalna masa perłowa- ammolit.

Kopalna masa perłowa.

Możecie wiedzieć lub nie, ale masa perłowa używana w jubilerstwie może być również wydobywana. Generalnie masa perłowa jest nietrwała i źle się fosylizuje. Potrzeba spełnienia wielu warunków, by zachowała się w stanie kopalnym. Konchiolina ulega rozkładowi, a aragonit ulega transformacji w kalcyt, co niekiedy tworzy specyficzną mikroarchitekturę masy perłowej zwaną ammolitem. Charakteryzuje się on atrakcyjną, niepowtarzalną iryzacją światła. Najbardziej znanym miejscem ich występowania jest formacja łupkowa Bearpaw, u podnóża Gór Skalistych. Ammolit był znany już przez plemiona indiańskie zamieszkujące tereny. Dopiero na początku XX wieku został ponownie odkryty. Pod koniec lat sześćdziesiątych stał się przedmiotem aktywniejszej eksploatacji i obróbki. W 1981 roku został zaliczony do kamieni półszlachetnych, a w 2002 roku do kamieni szlachetnych. Ammolitem są muszle niezbyt dużych amonitów. Ich wiek jest oceniany na około 65-70 mln. lat. Skałą która dobrze konserwuje amonity jest jest silnie przekształcony popiół wulkaniczny ( bentonit ). Ammolit rzadko jest sprzedawany w postaci kompletnych okazów ( częściej jako drobne płytki ). Ponadto wskutek kontaktu z powietrzem szybko starzeje się, dlatego najczęściej jest zabezpieczany za pomocą warstw plastiku. Wyróżnia się cztery  kategoria jakościowe ammolitu. Od AA -masie o najwyższej jakości do -A (o najniższej).

Ammolit (www.vantura.cz).

Znaleziska z formacji Bearpaw (paleo.cc).

Przykład biżuterii z ammolitem (www.indiana9fossils.com).

Słowniczek pojęć.

Oto kilka przydatnych pojęć często używanych w stosunku do pereł.

Barwa podstawowa - zależy od stosunku aragonitu do konchioliny oraz sposobu jej rozmieszczenia w masie perły. W miarę wzrostu konchioliny , zwłaszcza w zewnętrznych warstwach perły, jej barwa staje się coraz ciemniejsza. Najczęstsze barwy podstawowe to: czarna, brunatna, czerwona, żółta, fioletowa, zielona, niebieska, różowa, biała.

Orient - delikatna, punktowa gra barw, o różnym nasycenia barwą różową.

Overton - to dodatkowe połyskliwe odcienie różnych barw ( różowej, niebieskiej, zielonej, fioletowoczerwonej), modyfikujące barwę podstawową. Overton występuje gdy warstewki masy perłowej są dostatecznie cienkie i wystarczająco przeświecające.

Waloryzacja - jest to poprawianie wyglądy perły poprzez wybielanie, barwienie czy napromieniowanie.

Przykład zielonego overtonu w perle.

Imitacje pereł cz.3

Imitacje pereł cz.3

Dziś zagłębimy się jak nasi przodkowie fałszowali perły i próbowali naśladować naturę.

- Perły rzymskie - zwane też luli. Pierwsze znaleziska datowane są nawet na I wiek p.n.e. . Były to puste szklane kulki z umieszczoną wewnątrz srebrną folią. Istniała też wersja w postaci szklanych kulek powleczonych srebrzystym metalem, a następnie zabezpieczano z wierzchu szkłem.

- perły indyjskie - również datowane na I wiek p.n.e.. Były to kulki iłu obtoczone w zmielonej mice i wypalone dla uzyskania efektu optycznego.

Protoplastami współczesnych imitacji pereł są:

- perły weneckie - wytwarzane już w XVI wieku. Były to paciorki z masy szklanej przemieszanej z różnymi dodatkami np. rtęcią. Były również perły dmuchane z opalizującego szkła i wypełniane woskiem.

- perły paryskie - datowane na XVII. były to szklane lub porcelanowe kulki powlekane od wewnątrz specjalną emalią perłową i wypełniane woskiem. Emalię uzyskiwano z ługowania łusek sardynek, uklei i niektórych gatunków śledzi. Były tak łudząco podobne do prawdziwych pereł, że ich produkcja utrzymała się aż do XX wieku.

Perły rzymskie.

Imitacje pereł cz.2

Imitacje pereł cz.2

Dziś kontynuujemy Naszą przygodę z fałszywymi perłami.

 - romańskie (alabastrowe) - są to paciorki wykonane z alabastru. Pokryte są iryzującym lakierem (tzw. rybi klej), esencją perłową, zmielonymi łuskami ryb lub pudrem z masy perłowej.

- tureckie - zwane też różanymi. Wykonane są z płatków róż. Płatki są najpierw oczyszczane, suszone i moczone w wodzie różanej, a następnie homogenizowane i prasowane.Następnie z otrzymanego materiału formuje się perłę. Połysk nadaje się za pomocą olejku różanego. Tego rodzaju perły charakteryzują się delikatnym różanym blaskiem, który wydziela się intensywniej w kontakcie z ludzką skórą.

- antylskie - cyzelowane z masy perłowej morskich ślimaków.

- bourginion - są to szklane bańki powleczone od wewnątrz emalią perłową i wypełnione woskiem.

- dugong - Perły otrzymywane są z zębów krów morskich żyjących w wodach Oceanu Indyjskiego.

- bathed pearls - proces polega na wielokrotnym kąpaniu w ciekłym plastiku. Suszenie i polerowanie nadaje im dodatkowy blask. Im częściej ten proces powtórzony, tym imitacje są lepszej jakości.

To tylko niektóre przykłady imitowania pereł. Sposobów jest o wiele więcej dlatego powinni być Państwo ostrożni dokonując zakupu. Warto zaopatrywać się w produkty firm, które mają opinię jako tych zaufanych i godnych polecenia.

Perły hodowane cz.2

Perły hodowane słonowodne

Wyhodowane są przy pomocy mięczaków żyjących w środowisku morskich i oceanicznych wód. Co do zasady każdy słonowodny małż ma wszczepiany tylko jeden zarodek. Zwraca się dużą uwagę na warunki bytowe i stan zdrowotny hodowli. Przynajmniej kilka razy w roku muszla jest czyszczona. Stosowane są też różnego rodzaju medykamenty zwalczające lub ograniczające szerzenie się chorób. Rozróżnia się:

-perły tahiti - ciemne perły o średnicy 8mm -21 mm. Zarodkiem jest sztuczne jądro węglanowe wykonane z naturalnej masy perłowej. Hodowle tego typu perły rozlokowane są głównie w lagunach atoli Polinezji Francuskiej, u wybrzeży Panamy i Meksyku, a także na Hawajach. Ich barwa jest naturalnie ciemna. Rzadziej występuje w jasnych barwach.

Przykład pereł tahiti (news.nationalgeographic.com).

-perły south sea - o średnicy od 9mm do 16 mm, ale bywają także większe okazy. Z uwagi na wielkość niekiedy są nazywane "królową" pereł hodowanych. Hodowana głównie wokół wybrzeży Australii, Nowej Gwinei, Filipin, Indonezji i Burmy. Wytwarzają perły barwy jasnej. Hodowla pereł south sea trwa średnio dłużej niż hodowla np. pereł akoya. W rezultacie tego typu perły mają grubszą powłokę perłową i są dzięki temu bardziej długowieczne. Rzadko są to jednak perły idealne, z uwagi na większe ryzyko powstawania defektów i skaz wskutek dłuższego czasu ich kultywacji. W wyniku tego perły south sea o najwyższej jakości są rzadko spotykane.

Przykład pereł south sea (www.ebay.com).

 -perły akoya - przeciętna średnica to 3mm -10mm. Zarodek to naturalna masa perłowa otoczona skrawkiem nabłonka tkanki płaszczowej. Inicjacja wzrostu perły polega na przekształceniu tego skrawka w otaczającą zarodek torebkę, z której odkładana jest wokół zarodka masa perłowa neutralizująca wszczep. Wszczepiane są one do małży które osiągnęły wiek ok 2,5- 3 lat. Skracanie okresu kultywacji spowodowało, że powłoka z masy perłowej staje się coraz bardziej cieńsza. W konsekwencji jest ona tak cienka, że staje się ona widoczna przy sprzyjającym oświetleniu. Najczęstszą barwą jest biel. Większość pereł jest poprawiana w celu nadania intensywnej barwy. Pierwotnie były produkowane tylko w Japonii. Obecnie dużym ośrodkiem są także Chiny.

Perły typu akoya (blog.genisi.com).

-perły blister - średnica wynosi około 4mm -10mm. Hodowane są na wewnętrznej powierzchni muszli mięczaka. Zarodek może mieć kształt kulisty lub inny. Tego typu pereł używa się głównie do wytwarzania broszek i kolczyków.

 Perły blister (terra-enterprises.com).

 -perły mabe - to półperły o średnicy 11mm - 17mm. Są hodowane na wewnętrznej powierzchni muszli mięczaka. Zarodkiem jest półkula wykonana z masy perłowej lub plastiku. grubość powłoki perłowej jest zazwyczaj znacznie wyższa od grubości powłoki pereł okrągłych. Wydobyta perła jest czyszczona za pomocą kwasu solnego, a następnie wypełniana żywicą epoksydową i wklejanym przy jej pomocy nowym półjądrem wykonanym z masy perłowej. Całość jest zabezpieczana od dołu płytką także wykonaną z masy perłowej. Produkcja tego typu pereł jest wieloelementowa i wieloetapowa. Używana głównie w broszkach i kolczykach. Są bardziej podatne na uszkodzenia niż perły blister. Perła mabe o cienkiej powłoce ma kredowy wygląd oraz jest bardziej krucha. Jej trwałość jest niska.

Perły mabe (www.aliexpress.com).

-perły keshi - powstaje zwykle w sposób niezamierzony. Zarodek w postaci kulki z macicy perłowej, wszczepiony wraz z skrawkiem nabłonka tkanki płaszczowej, czasem może zostać odrzucony przez perłopława. Wówczas wszczepiony skrawek nabłonka zaczyna otaczać masą perłową samego siebie. Są one rzadko spotykane, z uwagi na troskę hodowców o rentowność swojej produkcji.

Perły keshi (www.pearllinie.com.pl).

-perły ziarnowe - perły sferyczne hodowane do wielkości maksymalnie 2mm. Rzadko są produkowane.

I tym sposobem przedstawiłam Państwu perły hodowane i ich typy. Życzę miłego weekendu i udanych Walentynek. :)

Perły hodowane cz.1

Perły hodowane cz.1

Dziś zajmiemy się perłami hodowanymi. Dzielą się one na słonowodne (thaiti, akoya, south sea itd.) oraz słodkowodne. Teraz skupimy się na tej ostatniej kategorii- słodkowodnych. Podzielone są one na:

-rzeczne lub kurasu
-jeziorne lub sankaku
-ziarnowe

Tego rodzaju perły są hodowane przy pomocy mięczaków bytujących w środowisku lądowych wód płynących (rzeki, strumienie) lub w wodach stagnujących (naturalne i sztuczne zbiorniki wodne). Do niedawna tego typu perły polegało na wszczepieniu tkanki nabłonkowej płaszcza mięczaka perłorodnego w ciało mięczaka słodkowodnego. Tak wyhodowane perły nie zawierają sztucznego zarodka i przez to często nazywane są perłami bezjądrowymi. Obraz radiograficzny ujawnia drobną, centralnie położoną pustkę ( pozostałość po wszczepionej tkance, która wraz z upływem czasu stopniowo ulega rozkładowi i wysuszeniu). Jednak już od pewnego czasu hodowla tego rodzaju pereł uległa zmianie. By uzyskać bardziej kuliste kształty zastosowano nową technologię  polegającą na wszczepianiu sztucznego jądra. Specjalistów w tej dziedzinie można uważać chińskich producentów.
 Obecnie perły słodkowodne są najbardziej poszukiwane nie tylko ze względu na niższą cenę ale i różnorodność kształtów i kolorów. Perły słodkowodne można znaleźć pod fałdami płaszczowymi obu skorup muszlowców. Taka lokalizacja wszczepów jest zdecydowanie mniej stresująca dla mięczaka. Niektóre mięczaki perłorodne są długowieczne. Gatunki słodkowodne najczęściej używane w hodowli pereł dożywają często do 30 lat. Daje to możliwość wyhodowania nawet kilku pokoleń pereł. Wielkość pereł zależy głównie od czasu ich przebywania w łonie mięczaka. Pojedynczy mięczak może wytworzyć średnio 30-35 pereł. Produktywność słodkowodnych mięczaków jest wielokrotnie większa od produktywności mięczaków słonowodnych. Wyhodowane perły słodkowodne wyróżnia się na:

- perły rzeczne (kurasu) - hodowane w łonie rzecznych małży Kurasu. Wyglądem i wielkością przypominają ziarenka ryżu. Ich powierzchnia  często jest mocno nierówna, pomarszczona. Są intensywnie hodowane w Chinach. Dostępne na rynku od 1930 roku. Ich barwa to głównie biel. Czasem bywają barwione.

Perły typu ryż (www.pearlline.com.pl).

-perły jeziorne (sankaku, biwa) - perły zaczęto produkować w japońskim jeziorze Biwa już od lat czterdziestych XX wieku. Ich wielkość zależy od czasu kultywowania. Zwracają uwagę swoim połyskiem, jakością powierzchni i głębią orientu. Barwa jest od białej po bladoszarą. Forma jest naprawdę zróżnicowana (owalna, bryłkowata, kartoflowa, monetowa ale także w postaci zwierząt jak i również symboli np. krzyże, serca itd.). Perły z jeziora Biwa są niedoścignionym wzorem najwyższej jakości perły słodkowodnej. W końcu lat osiemdziesiątych XX wieku hodowla pereł w tym jeziorze załamała się przez silne zanieczyszczenie wód i zbytnią intensyfikacją hodowli. W rezultacie główne ośrodki hodowli tych pereł zostały przeniesione do Chin a także Korei Południowej. Perły z tego obszaru  prze wiele lat były wysyłane do Japonii  i sprzedawane pod nazwą pereł biwa. Dlatego nazwa biwa określa większość pereł hodowanych w jeziorach południowo- wschodniej Azji. Z biegiem czasu udoskonalono technologię hodowli i udało się uzyskać okazy o bardziej doskonałej, sferycznej formie.

Przykłady różnorodności form pereł biwa (www.pearlline.com.pl).

- perły ziarnowe - znajdowane są zazwyczaj obok innych pereł słodkowodnych rzecznych i jeziornych. Zaliczają się do nich perły o wielkości mniejszej od 2 mm.

Przykład pereł ziarnowych (www.etsy.com).

Słodkowodne perły amerykańskie.

Rzadko są one zupełnie okrągłe. Najczęściej występują w innych formach np. owal, sztabka, moneta. Jedno spojrzenie pozwala dostrzec różnice względem innych pereł. Wynikają one z odmiennej  metody hodowli. Polega ona na implantacji zarodka wytwarzanego z masy perłowej pozyskiwanej z małży słonowodnych. Zarodek, wraz ze skrawkiem nabłonka płaszczowego, jest wszczepiany małżowi występującemu tylko w rzekach i jeziorach Ameryki Północnej. Największe ośrodki hodowli znajdują się w Tennessee, na całym dorzeczu Mississippi oraz rozległych terenach Kanady. Czas hodowli wynosi średnio od 3 do 5 lat. W wyniku tego tworzy się perła o rzadko spotykanej grubości powłoki perłowej. Przekłada się to na wysoką jakość połysku. Ponadto perły amerykańskie nigdy nie są wybielane, barwione lub upiększane innymi metodami. Mimo dużej dostępności, ceny amerykańskich okazów są zdecydowanie większe od cen pozostałych pereł słodkowodnych.

Przykład perły amerykańskiej słodkowodnej (www.pearl-guide.com).

Perły abalone (uchowców).

Jedne z najpiękniejszych i dość niezwykłych pereł. Należą do najrzadziej spotykanych. Są wytwarzane przez ślimaki, które są jednocześnie jadalne. Skutkiem tego zostały one praktycznie wytrzebione w ich naturalnym środowisku. Perły uchowców cechuje silny połysk. Jeszcze do lat dziewięćdziesiątych XX wieku większość tych pereł była pochodzenia naturalnego. Poławiano je wzdłuż zachodnich wybrzeży USA, u wybrzeży Japonii, Australii, Nowej Zelandii i Korei. Rosnące zainteresowanie tymi okazami zapoczątkowało ich hodowlę. Każda perła abalone jest unikatowa. Wynika to głównie ze zróżnicowania gatunkowego uchowców. Z uwagi na nie tylko gatunki, ale i zróżnicowanie środowiska ich bytowania,  jest ogromna możliwość odmian i odcieni masy perłowej. Przez to bardzo trudno jest znaleźć dwie takie same perły abalone. Barwy są niezwykle bogate i egzotyczne. Najwyżej cenione są te przypominające kolorem pawie pióro. Również ich forma jest ich cechą wyróżniającą- ma postać dysków, obłych walców, spodków, ząb czy też róg. Perła abalone jest tak charakterystyczna, ze raz zobaczona, nie może być pomylona z innym typem pereł. W związku z ochroną gatunkową i wyczerpaniem się naturalnych łowisk dopływ tego typu perły został praktycznie zahamowany. Przekłada się to również na cenę, która jest zazwyczaj bardzo wysoka.

Przykład perły abalone (www.bisuteriaonnejoyas.com).

Teraz zbliżają się Walentynki, więc warto skorzystać z promocji i zdobyć wymarzone okazy po niższych cenach. Macie jakieś upatrzone okazy? Ja zapraszam do naszego rodzimego importera pereł na www.pearlline.com.pl  :)

Imitacje pereł cz. 1

Imitacje pereł.
Jest to bardzo ważny post zważywszy na coraz większą popularność pereł a co za tym idzie również szerzące się fałszerstwa. Przez najbliższe dni skupię się na różnego rodzaju imitacjach i na sposobach odróżniania prawdziwych pereł od imitacji.


1. Perły majorka
Paciorki wytoczone z naturalnej masy perłowej i powlekane emalią perłową lub bizmutową. By uzyskać efekt orientu pereł naturalnych i hodowanych stosuje się wielokrotnie, naprzemiennie nakładanie( przez kąpiele i suszenie) cieniutkich warstewek bezbarwnego octanu celulozy i zaprawionego guaniną azotanu celulozy. Mają bardzo podobne właściwości optyczne do pereł wytwarzanych przez małże. Na rynku spotykane są również imitacje o wyglądzie bardzo podobnym do oryginalnych imitacji majorka. Ich jądrem są jednak paciorki szklane, porcelanowe lub plastikowe.

2. Perły czeskie (perle de Boheme)
Bardzo starannie upodobniane do prawdziwych o kształcie barokowym, niekiedy łudząco podobne do pereł naturalnych i hodowanych o takim samym kształcie. Rozprowadzane są głównie w Europie Środkowej i Wschodniej. Najczęściej wykonane są ze szkła.

Klasa pereł.

Witam po weekendzie. Dziś się zajmiemy kolejnym zagadnieniem jakim jest klasa pereł. Nie ma jednego ogólnoświatowego systemu nadawania klasy. Są dwa główne systemy, które dziś zaprezentuję. Oba są poprawne i używane w zależności od firmy.
Na klasę pereł składa się m.in. połysk, rozmiar, kształt czy gładkość powierzchni.


Klasa pereł- system Tahitański. Jest on najczęściej używany przez producentów i sprzedawców.

A - perły o wysokim połysku, bez skaz lub o niewielkiej ich ilości na powierzchni nie większej niż 10%.
B - perły o wysokim lub średnim połysku, nieliczne skazy na powierzchni nie większej niż 30% perły.
C - perły ze skazami na powierzchni do 30% perły przy relatywnie gorszym jej połysku.
D - perła posiadająca więcej skaz na powierzchni 70% perły. 
Perły powyżej 70% skazy powierzchni, generalnie nie są uważane jako produkt zdatny do wyrobów jubilerskich..

 Klasa pereł ukazana przykładowych okazach.

Obecnie najczęściej jednak używany jest japoński system klasyfikacji, stosowany przez większość specjalistów zajmujących się perłami.Skala prowadzi od pereł najniższej jakości, które określa się jako A, gradacyjne przechodząc przez A+, AA, AA+ do pereł najwyższej jakości określanych jako AAA.

AAA

Najwyższej jakości perły jakie są dostępne na rynku. Perły należące do tej kategorii posiadają wysoki połysk, a ich powierzchnia jest całkowicie wolna od skaz lub są one niewidoczne dla oka. Tylko 1 % pereł dostępnych na rynku spełnia te kryteria.

AA+

Klasa AA+ obejmuje około 1 do 3 % rynku perłowego. Posiadają one podobny, efektowny błysk co perły kategorii AAA. Ich jedyną różnicą jest dopuszczalność znikomych skaz na powierzchni. Według oficjalnych klasyfikacji nieprawidłowości mogą zajmować od 10 do 25 % perły.

A

Jako klasę A oznaczamy perły, które posiadają nieregularną powierzchnię. Często mają one nierówności lub drobne rowki. Wciąż jednak posiadają niezwykły perłowy blask.

 

Klasa stanowi największe pole do nadużyć. Z uwagi na brak klasyfikacji ogólnie przyjętej przez branżę, perły tej samej jakości sprzedawane są przez różnych producentów z różną klasą jakości, różniącą się nieraz w sposób zasadniczy.  Klasa AAA jednego producenta może być niższa niż klasa A lub nawet B innego dostawcy i w każdym takim przypadku trudno udowodnić sprzedającemu nieuczciwe zamiary, gdyż będzie zasłaniał się klasyfikacją uzyskaną od producenta. Rzeczoznawcy najczęściej nie oceniają klasy pereł z uwagi na wielowymiarowość i duży stopień subiektywizmu takiej oceny, zatem nawet certyfikat nie jest gwarancją jakości. 
W perłach, zwłaszcza hodowanych bardzo ważna jest grubość warstw perły. Im grubsza jest warstwa, tym dłużej zachowa ona swoje właściwości(Na przykład rząd Polinezji Francuskiej przyjął grubość warstwy minimum 0,8 mm. Perły poniżej tej wartości nie są dopuszczane do sprzedaży.)

Rodzaje pereł

Słodkowodne Perły słodkowodne są wytwarzane przez małże głównie w Chinach, Japonii i Stanach Zjednoczonych. Przeważnie mają słabszy poblask niż perły słonowodne, są mniejsze od pereł Akoya, a uzyskanie idealnej krągłości jest praktycznie niemożliwe. Mają oryginalne kształty i kolory (występują we wszystkich barwach), a także niską cenę w porównaniu do pereł Akoya. Są to najczęściej spotykane perły w wyrobach jubilerskich na świecie.

Akoya - słonowodne To słonowodne perły hodowane głównie w Japonii i Chinach. Charakteryzują się idealnie okrągłym kształtem, wysokim połyskiem i głębią koloru. Rozmiary szacują się między 2 a 10 mm. Akoya jest najpopularniejszą perła używaną w naszyjnikach i bransoletach. Główna barwa pereł Akoya jest kolor biały, żółty, różowy, kremowy.

Tahitańskie Perły Tahitańskie hodowane są w Polinezji Francuskiej. Naturalne czarne perły Tahitańskie są niezwykle rzadko spotykane. Kształt, kolor i poblask hodowlanych pereł jest identyczny z naturalnym. Większość czarnych pereł Tahitańskich nie jest tak naprawdę czarnych. Barwa główna to przeważnie jasne srebro, grafit, żółty brąz, zielony z różowym poblaskiem i barwę "pawią" z naturalnym pryzmatem i zmienną kolorystyką na powierzchni perły. Rozmiary pereł szacują się między 8 a 25 mm. Przeciętny rozmiar to 12 mm większe są raczej rzadko spotykane.

Mórz południowych Prawie wszystkie perły mórz południowych są hodowane. Australia, Indonezja oraz inne kraje Pacyfiku. Praktycznie cała perła mórz południowych składa się z masy perłowej z minimalnej wielkości implantem. Ich standardowa wielkość szacuje się między 10 a 20mm. Są to jedne z najdroższych pereł z powodu ich rzadkości i wielkości, a białe perły mórz południowych są uważane za najdroższe hodowlane perły na świecie.

Występowanie pereł.

Występowanie:

Perły słonowodne

-Zatoka Perska –Jest to najważniejszy obszar eksploatacji pereł, pochodzi z niego 7/8 światowej produkcji. Ławice perłopławów rozciągają się wzdłuż całego Półwyspu Arabskiego. Najważniejsze usytuowane są w Zatoce Perskiej u wybrzeży wysp Bahrajn. Warunki połowów są w tym rejonie trudne i bardzo niebezpieczne.

-Zatoka Mannar (między Indiami i Cejlonem) – Perły są wydobywane pod kontrolą inspektorów rządowych. Regulują oni  wydobycie perłopławów, by nie dopuścić do ich rabunkowej gospodarki.

-Wybrzeża Morza Czerwonego

-Wybrzeża Madagaskaru, Birmy, Filipin, północnej Australii – Ławice rozciągają się wzdłuż południowych i północno-zachodnich wybrzeży Przylądka Jork do Zatoki Shark i wzdłuż północno-wschodnich wybrzeży Queenslandu. Większe dochody pochodzą jednak nie ze sprzedaży pereł, lecz masy perłowej.

-Wybrzeża Haiti – perły okrągłe, duże o masie do 7100 granów białe i słabym „overtonie” oraz żółte, szare i czarne.

-Wybrzeża Florydy – główny obszar połowu pereł czarnych; także żółtych, zielonkawych i niebieskich.

-Ameryka Środkowa – wody przybrzeżne Meksyku i Panamy i północne wybrzeża Ameryki Południowej– perły drobne, małowartościowe.  

-Wybrzeża Japonii – kilka niewielkich miejsc połowu prawdziwych pereł, białych z lekkim zielonkawym zabarwieniem; światowy potentat w produkcji pereł hodowlanych.

Perły słodkowodne

 

-Austria, Francja, Polska – w przeszłości perłopławy występowały w niektórych rzekach Dolnego Śląska. Niestety już niemal wyginęły. 

-Niemcy, – Saksonia, Bawaria, Wielka Brytania – okolice Liverpoolu (rzeka Conway), strumienie Szkocji, Czechy, rzeki północnej Rosji – Rabunkowe połowy doprowadziły do wyniszczenia słodkowodnych małży perłowych.

-Chiny – prowincja Hoppo, Japonia, Mongolia, Kanada, USA – Ohio, Iowa, Arkansas, Kolorado, Tennessee, górny bieg Missisipi.

Na skutek zanieczyszczenia wód perłopławy słodkowodne w dużym stopniu wyginęły. W niektórych rzekach populacja częściowo się odbudowała wskutek polepszenia jakości wód, lecz dalsza ich egzystencja nadal jest zagrożona.W krajach skandynawskich i Europie środkowej perłopławy są pod ochroną, a ich połów jest zakazany.

Budowa perły.

 Architektura perły

Różnica w budowie między perłami naturalnymi a hodowanymi jest znikoma. Lśniąca substancja otaczająca jądro to masa perłowa zbudowana głównie z węglanu wapnia oraz rogowatej substancji białkowej, która spaja kryształy.
Przez ostatnią dekadę i wcześniej chińscy hodowcy doprowadzili proces hodowli pereł do perfekcji. Opracowali technikę pozwalającą na otwieranie ostryg bez ich zabijania dzięki czemu mogą obracać zalążek uzyskując w ten sposób bardziej krągłe perły. Japończycy natomiast umieszczają implanty wytworzone z muszli perłopławów dzięki czemu perły Akoya wyróżniają się większą symetrią i lepsza jakością.Wielkość pereł waha się od główki od szpilki do gołębiego jaja. Barwy pereł są różne i zależą od gatunku małży i rodzaju wody.
Mimo niskiej twardości perły są zwarte i odznaczają się dużą wytrzymałością. W ręku nie da się ich rozgnieść. Wytrzymałość ta związana jest z jej warstwową budową i spojeniem płytek aragonitowych przez konchiolinę.
Gęstość pereł różni się w zależności od jej budowy i zależy od proporcji w jakiej występuje aragonit i konchiolina.

P.S. jutro opowiem Wam o pochodzeniu pereł i ich występowaniu.

Pearls Maniac

Perła- co to właściwie jest?

 Perła- co to właściwie jest?

Perły są wytworem mięczaków -zwłaszcza małży morskich, zaliczanych do rodziny perłopławów.Może ona powstać albo po wewnętrznej stronie muszli małża, albo też w jego ciele. W pierwszym przypadku tworzy się zrośnięta z muszlą półperła, w drugim - perła wolna, która przyjmuje kształt kulisty lub zbliżony do kulistego.Wokół ciała obcego wydzielają się ułożone warstewki masy perłowej zbudowanej głównie z  konchioliny i aragonitu, narastające stopniowo aż do postaci pełnej perły. 

Przez wiele wieków próbowano wyjaśnić mechanizm powstawania pereł. Według Arystotelesa perły miały powstawać w wyniku zapłodnienia perłopława kroplą wody oceanicznej. Podobnie uważał Pliniusz Starszy. Pogląd ten utrzymał się aż do XV wieku, kiedy to pojawiła się hipoteza, że perły są jajami małży. Dwa wieki później rozgłos zyskała teoria uznająca perłę za produkt utwardzania się soków wydzielanych przez muszlę. 

Dopiero w XIX wieku powstały bardziej prawdopodobne teorie na temat pereł. W jednej głoszono, że impuls do rozwoju pereł dają pasożyty lub ich larwy, rozwijające się we wnętrzu małża. Druga to teoria, którą wszyscy znamy - perła jest reakcją obronną przed ciałem obcym.

Witamy w świecie pereł!

Witamy w świecie pereł!

Perły to dar natury który zachwyca Nas swoim pięknem. Nic nie może równać się z ich blaskiem i urokiem. Ja swoją przygodę z nimi rozpoczęłam ponad rok temu. Codzienne obcowanie z nimi sprawiło, że kocham je coraz bardziej. Na początku, tak jak większość ludzi, nie miałam żadnego szerszego pojęcia o perłach. Wiedziałam jedynie, że są pięknie i drogie. Strasznie drogie. Moja praca umożliwiła mi lepsze poznanie ich. Z dnia na dzień nabywałam wiedzę potrzebną do lepszego rozeznania się w tym świecie. I tą wiedzą pragnę się podzielić. Wielu z nas dokonując np. zakupów, gubi się wśród wielu możliwości. Niestety wielu z Nas także dało się nabrać przynajmniej raz. Tutaj będziecie mogli odnaleźć wiele informacji- podstawowe wiadomości, porady, newsy ze świata pereł. Każdy kto chce dowiedzieć się więcej powinien tu zajrzeć. Zapraszam Was do czerpania informacji oraz dzielenia się pasją i miłością do tego niezwykłego tworu natury jakimi są perły.

Pearls Maniac.